Een oude schoolvriendin, Lisa, besloot naar Kaapstad te komen om mij een week op te zoeken en in die periode wilde ze gaan kooiduiken. Hoewel ik al vier jaar in Kaapstad woon, was ik er nog nooit aan toegekomen, dus toen ze me vertelde dat ze het wilde doen, vond ik dat dit het perfecte moment was.
Maar eerst iets anders
Onze accommodatie voor de komende week was het Windsor Hotel in Hermanus. De timing was perfect, want het was september: het walvisseizoen, waarin de zuidkapers naar dit gebied komen om te broeden en te bevallen. Het is om deze reden dat het gebied de Walvisroute wordt genoemd.
Windsor Hotel ligt op de rand van een klif met een panoramisch uitzicht op de Indische Oceaan en de bergen van Overberg. Onze kamers hadden alle voorzieningen die we nodig hadden en het beste van alles was dat ik ‘s morgens van mijn eerste kopje koffie kon genieten in het comfort van mijn eigen kamer met uitzicht op de oceaan.
Op een van die ochtenden hadden we het voorrecht om de spelende walvissen te zien, die hun verleidelijke dans voor elkaar deden in de baai die direct aan het hotel grenst. Zuidkapers (Southern Right Whales) worden terecht zo genoemd omdat ze worden aangemerkt als de “juiste” walvis om op te jagen, omdat ze rijk zijn aan olie en in het water blijven drijven nadat ze zijn gedood. Hierdoor zijn ze het belangrijkste doelwit geworden op de lijsten van walvisjagers. Nadat ik getuige was geweest van deze vertoning, kon ik nauwelijks bevatten waarom iemand zo’n mooi schepsel zou willen doden, al was het maar voor geld. Het was prachtig om te zien hoe deze langzaam bewegende walvis in zijn natuurlijke habitat een zorgeloos leven leidde, waarbij al diegenen die langs de walvisroute reisden en de speelse wezens meemaakten, ontzag kregen voor zijn bestaan.
Niet voor lelievreters
De nacht voor onze expeditie om te gaan kooiduiken met haaien was een onrustige. Lisa gaf me wat tips voor wanneer we zouden gaan duiken. Ik had nog nooit gedoken, terwijl Lisa al vier jaar duikt. Om eerlijk te zijn, maakte ik me niet zozeer zorgen over het duiken, maar meer over het feit dat ik oog in oog zou komen te staan met een van ‘s werelds grootste roofdieren. De grote witte haai verdient zoveel respect omdat het niet alleen het grootste roofdier op de planeet is, maar ook het meest venijnig in de jacht op andere zeedieren. Mensen staan gelukkig niet op hun lijst van favoriete delicatessen.
Wij gingen voor onze expeditie naar Gansbaai, een gebied dat berucht is om zijn geweldige kooiduikervaringen met haaien. Eerst gaven de gidsen ons een rondleiding over de veiligheidsmaatregelen die we in acht moesten nemen tijdens het duiken en ons klaar te maken voor actie, terwijl een grote hoeveelheid chum werd gegooid om de grote witte aan te trekken. Hoe opgewondener Lisa werd, hoe nerveuzer ik me voelde, maar uiteindelijk kwamen we in de beschermende kooi en werden we dieper neergelaten om het onderwater spektakel te bekijken. De adrenalinestoot die je van zo’n ervaring krijgt is ongeëvenaard. De grote witte haai is enorm, hij is gemiddeld 4 meter lang! Zijn bewegingen zijn extreem snel en zijn zintuigen scherp. Ik moest tegen mijn instincten vechten om mijn ogen niet te sluiten toen een van de grote robuuste kegelvormige roofdieren recht op de kooi afkwam en er tegenaan botste. Het is een van die momenten waarop je ziet uit welk hout je gesneden bent, want ook al zit je in een beschermende kooi, je weet toch precies wie de touwtjes in handen heeft. Ik voelde me als een vis uit het water in de kooi, maar ik was erg trots op mezelf dat ik de moed had om het te doen. Lisa had een waterdichte camera en maakte foto’s om aan haar verzameling onderwaterervaringen toe te voegen. Voor iemand die nog nooit heeft gedoken, vond ik het behoorlijk indrukwekkend dat mijn eerste duik midden tussen deze majestueuze roofdieren zou zijn.
Toen we uiteindelijk weer op de boot stapten, hadden ze een picknicklunch voor ons klaargemaakt terwijl we de zeehondenkolonies bekeken op de terugweg naar de haven van Gansbaai. Tegen die tijd waren onze zenuwen wat gezakt, maar de adrenaline gierde nog steeds door mijn aderen. Zelfs als je niet van wateractiviteiten houdt, zou ik er bij iedereen die het vraagt op aandringen om de kick van een kooiduik met een grote witte haai te ervaren.
Hermanus Walvis Festival
Vlak voordat ons verblijf van een week voorbij was, beleefden we nog wat leuks op de enige Enviro-Arts festivals van Zuid-Afrika. Er waren ambachtelijke markten, lokale gerechten en wijn. De hele stad vierde de terugkeer van de walvissen en stond langs de kliffen met uitzicht op de baai waar de walvissen voor elkaar aan het steigeren waren. Het was de perfecte afsluiting van een geweldige week. Hermanus was zoals altijd: prachtig en dit was voor zowel Lisa als mijzelf een van de beste Zuid-Afrikaanse vakanties die we hebben gehad, ook al was het maar voor een week.